Ο ΘΗΣΕΑΣ ΣΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΑΙΓΕΑ..!!!

Ο Θησέας χαιρετά το θνητό πατέρα του Αιγέα, ενώ η µητέρα του, η Αίθρα, τον χαϊδεύει στο πηγούνι. Ο θεϊκός πατέρας του Θησέα, ο Ποσειδώνας, τους παρακολουθεί.
Από αρχαίο ελληνικό αγγείο.

Ο ΘΗΣΕΑΣ ΣΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΑΙΓΕΑ……

Σαν έφτασε στων Αθηνών την πόλη ο Θησέας

ζητάει να το νε δεχτεί ο βασιλιάς Αιγέας.

Τα που δρομοσυνάντησε, να του εξιστορήσει

και την φιλοξενία ντου, στην πόλη να ζητήσει.

Αγάπη μα και σεβασμό, να δείξει όπως πρέπει

σαν ξένος που πρώτη φορά, τον τόπο τούτο βλέπει.

Μα ποιό μπροστά η φήμη ντου, είχε σε ‘κείνους φτάσει

και ήρωα της Αττικής, τον είχαν ονομάσει.!

Και με τις πρέπουσες τιμές, τον δέχεται κοντά του

ο βασιλιάς που γνώριζε τα κατορθώματά του.

Μ’ ευγένεια και αρχοντιά, το νε καλωσορίζει

εκφράζοντας τον θαυμασμό που τον χαρακτηρίζει.

Όλοι τριγύρω φιλικοί, μέσα εις το παλάτι

μέχρι που στης βασίλισσας, πέφτει το δόλιο μάτι.

Πονηροβλέπει και νογά, ποιός είν’ αυτός ο ξένος

και αναταραχεύγεται, ο νούς της θολωμένος

Αμέσως μυαλοσκεύτεται, πώς θα το νε ξεβγάλει

πρίν η αλήθεια στο μυαλό, τ’ Αιγέα ξεπροβάλει.

Πανούργα, τετραπέρατη, γυναίκα κατεργάρα

μόνο με δηλητήριο, θα σβήσει αυτή η λαύρα.

Τα μάγια κι’ οι εξορκισμοί, εδώ δεν πιάνουν τόπο

θανατηφόρο κι’ άμεσο, βρίσκει ο νούς της τρόπο…

Το ευκολόπιστο μυαλό, τ’ Αιγέα πονηρεύγει

λέγοντας πώς το θρόνο ντου, θωρεί να κινδυνεύγει..

κι’ αυτός ο ξένος, άγνωστος, που ο λαός θαυμάζει

ύπουλα κι’ επικίνδυνα, σε καλοπλησιάζει.!

Και πείθεται ο βασιλιάς, να το νε φαρμακώσει

την ώρα που βασιλικό, τραπέζι θά ‘χει στρώσει.!

..ο Μήδος , ο δικός της γιός, θέλει να βασιλέψει,

όταν η ηλικία ντου, κι’ αυτή του επιτρέψει.!

Μα έλα σου που οι Θεοί, έχουν προκαθορίσει

στων Αθηνών τον ένδοξο, θρόνο ποιός θα καθίσει..

 Και όσο δίπλα στην κυρά, χαίρεται ο νοικοκύρης

χαίρεται και αδημονεί, κρυφά κι’ ο μουσαφίρης.

Ούτε κατα διάνοια, όμως ‘μπορούν να σμίξουν

οι σκέψεις τους και τη χαρά, που νοιώθουνε να δείξουν.!

Πρωτοστατεί όμως ο νούς, που δείχνει ο Θησέας

βγάζοντας το μαχαίρι ντου, δήθεν να κόψει κρέας..

και ο Αιγέας το θωρεί και το αναγνωρίζει,

σημάδι της επιστροφής, δικού ντου γιού θυμίζει.

Βλέπει  τ’αρχοντοσάνδαλα,στα πόδια που φοράει

και η αλήθεια μοναχή το νε ξεμαρτυράει.!

Το όνομα τσι μάνας του, ρωτά το τιμημένο.

Η Αίθρα η Τροιζήνια, μ’ έχει μεγαλωμένο..

Αυτή με καθοδήγησε, να ρθώ να σ’ ανταμώσω

και την χαρά που έψαχνες, να σου ξεφανερώσω.!

Ως γιό του το νε προσφωνεί και τον σφιχταγκαλιάζει

κι’ απ’ το κακό εις το καλό, ο νούς του μεταλλάζει..

Θεούς και μοίρα ευχαριστεί, απου τον λυπηθήκαν

και στην πιό κρίσιμη στιγμή σωτήρες του φανήκαν

και δεν κακοθανάτωσε, ο ίδιος το παιδί ντου

ισόβιο αμάρτημα να τό ‘χει η ψυχή ντου.!

Μέσα στην αναταραχή, του γιού και του πατέρα

φεύγει η Μήδεια κρυφά και ξαλαργώνει πέρα..

Τον Μήδο παίρνει αγκαλιά και μιά για πάντα φεύγει

και στη Ασία αντίπερα, την τύχη της γυρεύγει…!!! 
                             Γιάννης  Διαμαντάκης...20-3-212