ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΗΣΕΑ..!

ΘΗΣΕΩΣ…Κατορθώματα..καθ’ οδόν…Τροιζήνας……Αθήνας.!!!!

…Στο νού μου έρχεται ο γιός, του βασιλιά Αιγέα

και τσ’ Αίθρας της Τροιζήνιας, που ‘λέγανε Θησέα.!

Σανδαλωμένο τον θωρώ, με το σπαθί στο χέρι

να ξεπαστρεύγει τσι κακούς, απ’ τσ΄ Αττικής τα μέρη..!

Φεύγει απ’ το βασίλειο της μάνας την Τροιζήνα

κι’ οδεύει στου πατέρα του την χώρα, την Αθήνα..

Κακοποιοί και λήσταρχοι τον περιμένουν όμως

άγνωστος κι’ επικίνδυνος και δύσβατος ο δρόμος..!!!

….- Κοντά εις την Επίδαυρο, βρίσκει τον Περιφήτη

ήτανε γιός του Ήφαιστου, του μεταλοτεχνίτη,

του κουτσοπόδαρου Θεού, του μυαλοκατεργάρη,

του οπλοκατασκευαστή, του θυμοπεισματάρη..

Το σιδερένιο ρόπαλο, πού ‘χε σφυριλατήσει

ο κύρης του, δέν ‘μπόρεσε να το ‘νε βοηθήσει..

Εις του Θησέα το σπαθί, επάνω τερματίζει

και τ’ Αραχναίου ο έμορφος, δρυμός ξεμαγαρίζει..!!!!

….-Εις της Κορίνθου τον Ισθμό, στις Κεχρεές πλησίον

παραφυλά ο δεύτερος, ληστής των διοδίων..

Ο επωνομαζόμενος, Σίνης Πιτιοκάμπτης

κι’ αλλοίμονό του που περνά απο εκεί διαβάτης..

Τσι ποιό ψηλές πευκοκορφές, διαλέγει και λυγίζει

από τα πόδια τον κρεμά και τον σαρκοξεσκίζει.!!

Σαν τα σφαχτάρια κρέμονται, που αιματοσταλάζουν

και σαρκοφάγα όρνεα, τ’αργοκατασπαράζουν.!

Μα του Θησέα το κορμί, δέν είναι των χεριών του

ούτε ευκολοδένονται, οι κνήμες των ποδιών του.

Τον Σίνη ρίχνει κατα γής και τον ποδαροδένει

και τιμωρεί ‘τονε σκληρά, ετσά απου του βγαίνει

Ψηλά στα πεύκα τον κρεμά, τα αιματοβαμένα

και εις τα δυό χωρίζονται, τα μέλη του σκισμένα

Είναι του Ποσειδώνα γιός, του νεροφουρτουνιάρη

που του θαλασσοκράτορα, το χρίσμα έχει πάρει.

Πελάγη και ωκεανούς, κοσμοεξουσιάζει

κι’ άλλοτες τσι ταρακουνεί κι’ άλλοτες τσ’ ησυχάζει.!!

….-Στου Κρομμυώνα τσι πλαγιές, μιάν αγριογουρούνα

έσπερνε την καταστροφή, την φύση εταρακούνα..

Ήταν τερατογέννημα, απ’ τσ’ Έχιδνας το σώμα

που έρπων συνεβρέθηκε, με το στοιχιό Τυφώνα..

Φαιά την ονομάζανε κι’ απ’ όπου κι’ αν περνούσε

της συμφοράς και του κακού το χρώμα εσκορπούσε..

κήπους κι’ αγρούς κατέστρεφε, ερήμαζε την φύση

ούτε δεντρί δεν άφηνε, ορθό για να βλαστήσει

κι’ ότι κινιόταν επι γής και έπεφτε μπροστά της

εκεί απόμενε νεκρό, απ’ τα δαγκώματά της

μέχρι την μέρα πού ’πεσε, στο διάβα του Θησέα

και της ζωής ήτανε, στερνή και τελευταία.!!

-Στων Γερανίων τα βουνά, στις Σκυρωνίδες πέτρες

στις κακοτράχηλες πλαγιές, στους ορθογρεμνοδέτες..

Ο Σκύρων ο Κορίνθιος, το πέρασμα ορίζει

ληστεύει τους περαστικούς, τους χαμογονατίζει..

και για να πάρουν άδεια, τάχατες να περάσουν

πρέπει, πρώτα τα πόδια του, να πλυνοξεβρωμιάσουν..

Μ’ από τα πόδια ‘ντου ορθοί, δεν ξανασηκωνόταν

στα βράχια κατρακύλαγαν και γρεμοτσακιζόταν..!!

Ήτανε του Κορίνθου γιός, του Πέλοπα εγγόνι..

κι’ απ’ του Θησέα την οργή, ούτε αυτός γλυτώνει..

Από το ίδιο βάραθρο ο Χάρος τον αρπάζει

και με τα μαυροσέντονα του άδη τον σκεπάζει…!!!!!

…-Κάπου εις τα περίχωρα, πλησίον τσ’ Ελευσίνας

στα δυτικά προάστια του κράτους της Αθήνας..

Ήταν η του Κερκύονος, παλαίστρα λεγομένη

π’ όποιος τολμήσει να διαβεί, οπίσω δεν γιαργαίνει..

Εκειά ‘χε τα λημέρια ‘ντου, στημένα ο Κερκύων

μέρα και νύχτα εξορμά και στρέφετ’ εναντίον

των διαβατοπεραστικών., τους κεφαλοκλειδώνει

στα μπράτσα του τα δυνατά και τους αργοσκοτώνει..!!

Του Ποσειδώνα ήταν γιός, δυναμοπροικισμένος

ορθό ανήμερο θεριό, γιγαντοκαμωμένος..

Μόν’ ο Θησέας μπόρεσε, να τον κατατροπώσει

και ρίχνοντάς τον καταγής, να τον αποτελειώσει..!!!!!

…-Βορείως του Σαρωνικού, στον δήμο των Μεγάρων

η κλίνη η Προκρούστιος, δουλεύγει για τον χάρον..

Με τον Προκρούστη δήμιο,τσ’ ανθρώπους να προσδένει

επάνω τζης κι’ ανάλογα, να τους μακρο-κοντένει.!

Έκοβγε απο τους ψηλους, τα άκρα που εξείχαν

και τους κοντούς ετράβαγε, μέχρι π’ ανάσα είχαν..

Κανείς δέν ξανασκώθηκε, από αυτή την κλίνη

σπαράζοντας, στον χάροντα, ψυχή και σώμα αφήνει.!!

Του Ποσειδώνα γιός κι’ αυτός, γόνος της αμαρτίας

ερωτοτροπικός καρπός, θνητής, διά της βίας..

Μα εκοσμοτερμάτισε, πάνω στην ίδια κλίνη

ήταν μακρύς και τ’ άρμοζε κι’ εκείνος να κοντίνει..

Και του Θησέα το σπαθί, τού ‘κοψε το κεφάλι

κι’ήρθε κι’αυτός στα μέτρα‘ντου,ώς έρχονταν κι’οι άλλοι.!!!

…[παράνομης Θεών σπορά, ήταν αυτοί οι γόνοι

που του Θησέα τιμωρού, η σπάθα εξοντώνει..

Κι’ αφού κι’ αυτόν Θεοσπορά, ο μυθοπλάστης θέλει

αδελφοκτόνος τιμωρός, υπήρξενε εντέλει..!!]
                                         
                                                   Γιάννης Διαμαντάκης....2012